Vier. Niet alleen een getal, maar ook West-Vlaams voor "vuur". En daarmee heeft de titel van de nieuwe (vierde) cd van Augustijn meteen een dubbele lading.
Augustijn brengt popliedjes met gevoel en engagement, die een pleidooi zijn voor bescheidenheid, eigenheid en kritische zin.
Augustijn groeide als zoon van Willem Vermandere op in een muzikale omgeving. In 2019 verscheen het debuutalbum 'Echt' van 'Augustijn'. Na drie Engelstalige cd's onder de naam 'Willemsson', schreef Augustijn Vermandere deze keer twaalf liedjes in het West-Vlaams. Zijn beroemde achternaam laat hij wel weg, hoewel hij zijn afkomst allerminst ontkent of verbergt, cfr. de eerste single en radio-hit 'In de schouwte'. Zijn tweede album 'Gin oge toe' verscheen in 2020. Het werd een rijkere plaat. Rijker in de zin van: iets meer geproducet, meer instrumenten, meer laagjes. Eerlijk, persoonlijk en authentiek. Het zijn begrippen die een rode draad blijken doorheen de soms ingetogen, soms opzwepende, maar steeds toegankelijke muziek van de zanger-muzikant. In 2022 kwam ‘Kweethetnie’ uit, zijn derde album. “‘Ik weet het niet’ lijkt me vaak het enige zinnige antwoord dat je kan geven tegenwoordig, maar er zijn er maar weinig die dat durven…”, aldus Augustijn. Een iets donkerdere plaat. Augustijn nam opnieuw de opnames en alle instrumenten voor zijn rekening, maar steeds onder het toeziend en kritisch oog van producer Pedro De Bruyckere. Deze keer 14 sfeervolle liedjes in het West-Vlaams, vol afwisseling, getuige de singles ‘Mijn land’ (een cover van Willem Vermandere), ‘Een klein gebaar’ (voor een overleden vriend), ‘Ja santé’ (met de virale video, 500+ shares) en ‘Ossan zeer’ (de bijzondere bewerking van de Red Zebra-klassieker ‘I can’t live in a living room’, met Peter Slabbynck).
Als singer-songwriter heeft Vermandere zijn stem gevonden, als componist zijn talenvorm, als arrangeur zijn stijl. Zijn invloeden gaan van de onvermijdelijke Beatles tot A-Ha, van Chris Isaak tot Eels, van Ben Folds tot Bach... Live laat Augustijn zich bijstaan door 2 topmuzikanten: Micha Vandendriessche op drums en Wim Buysse op bas. Op aanvraag ook solo beschikbaar.
RECENSIE
RECENSIE HUMO
Augustijn heeft zijn nieuwe plaat ‘Vier’ getiteld. Prozaïsch, het is zijn vierde in het West-Vlaams; dichterlijk, want in zijn dialect staat ‘vier’ ook voor het vuur dat in ’m brandt; en (onbedoeld) symbolisch, want precies 50 jaar geleden bracht pa Willem Vermandere ook al een plaat uit die ‘Vier’ heette – al bezweert Augustijn dat hij daar geen weet van had. En nu ook: vier sterren. Omdat hij wederom een blik sterke songs heeft opengetrokken, vol rake observaties. Liedjes over wat hem, u en ons beroert. ‘Poëzie is alledaags – omdat het voor iedere dag is’, dichtte Carol Ann Duffy ooit. U kunt er zich op ‘Vier’ moeiteloos in herkennen. Hoe in ‘Chanteur’ het zangertje-van-mijn-voeten tot afperser vervelt. In ‘Vrede’ zowel de linkse rat als de rechtse zak wordt aangesproken. In ‘Schermtje’ de zorg van de ouder wordt verwoord. Of in ‘Gie en ik’ de herinnering aan een jeugdvlam vervluchtigt. Ook mooi: de gevatte woordspelerij, die ‘Vier’ het aura verleent van op muziek gezette puntige columns. Dat het Didden, Lecompte of Coenen maar niet op gedachten brengt. Fraai (x 4)!
4 sterren -- HUMO 06/06/2023
